چیزهایی که از زبان بدن دروغگو ، نمی‌دانید و مهم‌ترین نکته‌ای که باید در این‌باره بدانید.
زبان بدن دروغگو به تنهایی برای قضاوت کافی نیست. حتی متخصصین زبان بدن هیچگاه چنین ادعایی ندارند، ادعاهایی نظیر ” زبان بدن دروغگو هیچگاه دروغ نمی‌گوید” و یا ” در دو دقیقه دروغگو را بشناسید” و نظیر آن هیچگاه بیشتر در حد یک تیتر جذاب کارایی دارد و مبنای علمی ندارد. برای کشف حقیقت حتما باید موارد دیگری نظیر لحن صدا، محتوای گفتار ، رفتارهای گذشته فرد و موقعیت و شرایط فعلی او نیز مورد تحلیل قرار گیرد.
چرا نمی‌توان به زبان بدن دروغگو برای شناسایی بسنده کرد؟
اول اینکه بسیاری از رفتارهای شخص دروغگو با رفتارهای کسی که دچار استرس و نگرانی است مشترک می‌باشد. به عبارت دیگر می‌توان گفت ما از نشانههای استرسی که دروغ برای شخص دروغگو ایجاد می‌کند متوجه دروغگویی شخص می‌شویم.خب حتماً قبول دارید که میزان و دلیل استرس کاملاً نسبی است و در همه یکسان نیست تا بر مبنای آن یک قاعده کلی صادر کرد. عواملی مثل نوع دروغ، سابقه دروغگو در بیان دروغ، جایگاه مخاطب و شنونده و ذهنیتی که دروغگو از کار خود دارد و… ده‌ها عامل دیگر ممکن است در میزان آن تاثیر داشته باشند.
به عنوان مثال وقتی یک افسر راهنمایی رانندگی علت یک تخلف را از راننده خاطی می‌پرسد رفتار کسی که هر روز مرتکب خلاف رانندگی می‌شود وبارها با این موضوع برخورد کرده با فردی که تا به حال چنین کاری نکرده کاملاً متفاوت است در حالی که هر دو ممکن است یک داستان دروغ را برای آن افسر، تعریف کنند.و یا وقتی همسرتان نظر شما را درباره مدل لباسش سوال می‌کند ممکن است شما به راحتی و به دروغ تاییدش کنید و هیچ نشانه‌این از استرس هم در شما دیده نشود. همچنین دروغ‌های که به شوخی بیان می‌شود معمولا نشانه خاصی از آنچه بیان خواهد شد را ندارند.
دوم اینکه یک دروغگوی حرفه‌‌ای ممکن است با آگاهی از زبان بدن دروغگو به راحتی از آنها پرهیز کند و بدن خود را به گونه‌ای تحت کنترل درآورد تا بیننده نتواند ذره‌ای شک کند. کاری که فریبکاران و هنرپیشگان به راحتی از عهده آن بر می‌‌آیند.
بنابر این زبان بدن دروغگو وقتی می‌تواند نتیجه بخش باشد که اولا شناخت نسبی از گذشته فرد داشته باشیم و ثانیا به معیارهای دیگر به جز زبان بدن (از جمله لحن صدا و محتوای گفتار و …) آشنایی داشته باشیم.
به عنوان مثال یک مدیر نمی‌تواند صرفاً بر اساس معیارهای زبان بدن دروغگو به استخدام کارمندی مناسب امیدوار باشد. اما شاید همین معیارها برای راستی آزمایی کارمندی که سالها او را می‌شناسد کمک بزرگی باشد.
علاوه بر شناخت زبان بدن دروغگو چه معیارهای دیگری نیاز است؟
دکتر لیلیان گلس، متخصص زبان بدن و نویسنده کتاب زبان بدن دروغگو می‌گوید: وقتی می‌خواهید صحبت‌های یک فرد را راستی‌آزمایی کنید ، به دنبال تغییر رفتار در چهار دسته مختلف باشید: حرکات بدنی ، بیان صورت ، لحن صدا و محتوای گفتار. او می‌گوید: هر فرد با این کدها ممکن است ناخودآگاه پیام‌هایی را ارسال کند و به شما کمک کند، بهتر او را بشناسید. با توجه به مطالبی که بیان شد در ادامه صرفا به یک بخش یعنی زبان بدن دروغگو خواهیم پرداخت.
نشانههای دروغگویی در چشم‌ها
چشم ها پنجره افکار انسان هستند. یعنی با دقت در چشم افراد می‌توانید آنچه در مغز هست را ببینید. اولین و راحت‌ترین نشانه زبان بدن دروغگو در چشم‌های او دیده می‌شود. درغگو ارتباط چشمی بسیار ضعیفی برقرار می‌کند. او سعی می‌کند از ارتباط چشمی مستقیم تا حد امکان خودداری کند. احساس شرمندگی سبب بروز این حالت می‌شود. در نقطه مقابل شنونده دروغ درست عکس‌العملی مخالف دارد و سعی می‌کند با خیره شده در چشم او حقیقت موضوع را کشف کند.
گاهی پلک زدن بیشتر می‌شود و در برخی موارد کمتر. شاید به این علت باشد که شخص دروغگو گاهی می‌خواهد رفتار را طبیعی جلو دهد و به طور غیر ارادی در برخی موارد زیاده روی می‌کند.
چشم های در افراد دروغگو مسیر های مختلفی را طی می‌کنند و گاهی خیره به جایی در بالا ثابت می‌شوند.
دستهای دروغگو
وقتی کسی دروغ می‌گوید یا چیزی را مخفی می‌کند می‌کوشد کمتر از دستهای خود استفاده کند.خصوصا کف‌دستان خود را دوست ندارد به شما نشان دهد. بنابراین اگر پشت میز نشسته است سعی می‌کند دستهای خود را زیر میز ببرد و زمانی که ایستاده است کنار خود یا ممکن است در جیب مخفی می‌کند. این رفتارها زمانی که شروع به دروغ گفتن می‌کند روی می‌دهد.
حرکات مصنوعی دست و گاهاً استفاده از دست غیر غالب ( راست دست ها با دست چپ و برعکس) از دروغگو دیده می‌شود. تا به حال وقتی خودتان یا دیگران یک خاطره واقعی از خودتان تعریف می‌کنید دقت کرده‌اید چقدر از دستانتان برای انتقال مطالب استفاده می‌کنید. این به خاطر اشتیاق و سعی شما در انتقال آن به مخاطب است. انسان دروغگو چون به حرفی که می‌زند ایمان ندارد ناخودآگاه زبان بدنش بی‌حرکت می‌شود. یا حرکتی که باید داشته باشد را ندارد و حرکات کاملاً مصنوعی و گاهی ناهماهنگ با کلام خواهد بود.
کسی که می‌خواهد کلام دروغی را به زبان بیاورد ناخودآگاه حرکت دستش به سمت صورت می‌رود و به خاراندن بینی، گوش، سر و یا مالیدن چشم، ختم می‌شود. این عادتی است که از کودکی انسانها ریشه می‌گیرد. حتماً دیده‌اید کودکان وقتی حرف زشتی به زبان می‌آورند چگونه با دست جلوی دهان‌شان را می‌گیرند. . این رفتار در بزرگسالی به خاطر زشتی دروغ نیز بروز می‌کند، و مرحله اول آن یعنی حرکت دست به سمت صورت تقریباً غیر قابل کنترل است اما دروغگوها قسمت آخر آن را کنترل می‌کند و با خاراندن سر و صورت به گونه‌ای وضعیت را طبیعی جلوه می‌دهد.
معمولاً باز بودن انگشتان و نشان دادن کف دست نشانه صداقت است. قدیمی‌ها وقتی می‌خواستند صداقت خود را نشان دهند اشاره به کف دست خود می‌کردند و می‌گفتند: “ما با شما این‌طوری هستیم”. این تکیه‌کلام ریشه در همین واقعیت دارد.
حرکات صورت و نداشتن زمانبندی
حرکات صورت دروغگو با کلامش هماهنگی لازم را ندارد. اگر دقت کنید تا حدود زیادی این امر جلب توجه می‌کند. این موضوع هم طبیعی است شما وقتی از دست کسی (فرض کنید کودک‌تان ) عصبانی هستید و سر او فریاد می‌زنید همزمان فکر نمی‌کنید چه حالتی به صورت خود بدهید و این امر به صورتی غیر ارادی رخ می‌دهد.
اما اگر قرار باشد به صورت نمایشی سر کسی فریاد بزنید و یا خود را عصبانی نشان دهید. زمانبندی حرکت چهره با صدا کمی با تاخیر صورت می‌گیرد. این موضوع زمانی که به یک جوک خنده‌دار واقعاً می‌خندید و زمانی که ادای خنده را در می‌آورید که گوینده جوک ضایع نشود هم رخ می‌دهد.
زمانبدی حالت خنده ، حالت تعجب، ناراحتی، ترس و …. در شخص دروغگو با گفتارش یکی نسیت و همین امر باعث می‌شود واقعیت در زبان بدن دروغگو آشکار شود.
بدن دروغگو
دروغگوی سعی می‌کند بدن خود را جمع کند و فضای کمتری اشغال کند. آنها حتی ممکن است سایر قسمتهای بدن مانند گلو ، قفسه سینه یا شکم خود را به عنوان راهی برای پنهان کردن آسیب پذیری‌های خود بپوشانند.
ارتباط فیزیکی دروغگو
شخص دروغگو سعی می‌کند از حداقل ارتباط فیزیکی با مخاطبش استفاده کند و معمولا به ندرت با انگشتش به دیگران اشاره می‌کند. او دقیقا احساس کسی را دارد که آماده یک تهدید فیزیکی است. بنابراین سعی می‌کند فاصله بین خودش و مخاطبش را امن تر کند. یک از شایع‌ترین این‌کارها پناه گرفتن پشت یک مانع است. او سعی می‌کند با ایجاد یک مانع مانند میز، متکا و حتی لیوان و یا چیز دیگری بین خود و مخاطبش این فاصله را تقویت کند. یکی دیگر از نشانههای این بخش اینست که دروغگو دوست دارد به سمت در خروجی برود یا به سمت در متمایل می‌شود.
کلام آخر
در استفاده از این نشانه‌ها دو نکته را در نظر داشته باشید.
اول اینکه: نشانه‌هایی که از زبان بدن دروغگو بیان شد زمانی ارزشمند می‌شود که شما رفتارهای عادی فرد را بدانید. در غیر اینصورت ده‌ها عامل دیگر ممکن است منشاء بروز رفتارهای مشابه شود.
دوم اینکه: به نشانههای زبان بدن دروغگو بسنده نکنید و با دیگر نشانههای شخص دروغ گو نیز آشنا شوید.
از شما ممنون میشم نظر خودتان را درباره این مقاله در چند جمله بنویسید.
آخرین دیدگاه‌ها